DAG 132: 12 mei 2015: Voor Jef – Absinthe Traditionelle – Keller

Gisteren hoorde ik tijdens de middagdienst dat Jef Geeraerts overleden was. Ik heb het geluk gehad dat ik Jef, samen met zijn Eleonore ettelijke malen mocht bedienen in het Hof van Cleve. We praatten veel over lekker eten en drinken. Ik mocht altijd mijn ding doen, zowel in functie van de gekozen gerechten of menu, maar ook voor zijn traditionele afsluiter. Toen Jef zijn dessert kreeg vroeg hij steevast, en dit met zijn pretoogjes, ‘en Stijn, al eens gedacht aan mijn digestief?’ Ik had enkele klassiekers die hem steeds bekoorden zoals de Whiskey Sour, maar eentje zal mij altijd bijblijven, de ‘Gangreen 1’. Een eigen creatie met als hoofdbestanddeel Absinth. Over deze drank hebben we die avond nog lang nagepraat.

Op een avond vertelde Jef tussen de lijnen door dat hij met een nieuw verhaal bezig was. Dit boek zou zich voor een deel afspelen in een toprestaurant. Hij zou refereren naar het Hof van Cleve en de sommelier zou er ook een mooie rol in krijgen. Enige tijd later kwam hij met een gesigneerd exemplaar overhandigen als geschenk. De titel van het  boek werd de naam ‘Geld’ geschonken en gaat over Carl Yvan Diehl (CYD), een welgestelde, vijftigjarige weduwnaar, die zijn dagen aangenaam doorbrengt op een riant buitenverblijf, na een succesvolle carrière als beleggingsadviseur. Hij houdt ook van mooie, jonge vrouwen. Op dezelfde dag als CYD onverwacht Pearl, de beeldschone dochter van een vroegere vriendin op bezoek krijgt, gaat zijn zakenpartner en accountant er met twee miljoen dollar vandoor. Tussen CYD en Pearl ontstaat een waanzinnige seksuele passie, maar Pearl blijkt in meer opzichten een ideale vriendin. Via een gsm-nummer komt ze te weten dat de accountant in de buurt van Dallas, Texas, verblijft. Pearl en CYD hoeven niet lang na te denken en besluiten de man achterna te vliegen, om het het Geld afhandig te maken.

Jef, speciaal voor jou proef ik vandaag ’s werelds beste absinth. Het ga je goed en doe de groeten aan jouw Eleonore. Ze zal content zijn je terug te zien.

Hoeveel legendes kennen we niet over absinth? De groene fee, het opalen licht, de fontein met ijswater, de bedwelmende effecten, de bohemer artiest uit Parijs,… De trendy bars in grote steden laten vandaag terug zien dat absinth en zijn plezier terug ‘in’ zijn. Heel wat commerciële merken spelen in op de vraag van het verhaal, maar hun resultaat heeft niets te zien met de traditionele absinth uit de 19de eeuw. Drie jaar terug heeft Christoph Keller besloten naar aanleiding van een gevonden recept in een oud boek om de échte absinth te maken zoals vroeger. De kruidentuin werd verrijkt met Artemisia Absinthia, Pontische alsem, hyssop, venkel, anijs en citroenmelisse. Het finaal product is geen anijsbom maar een boeket vol zomerse kruiden. Iemand die de authentieke smaak van absinth wil ervaren heeft met deze ‘Keller & Fils’ een puur en onverdund digestief die intense uren aan bedwelmende geuren en smaken geeft.

De tekst komt uit ‘Geld’ uitgegeven bij Prometheus. ISBN 90-446-0375-2

FullSizeRender IMG_1368 IMG_1369 IMG_1370 IMG_1371 IMG_1372

Advertentie

DAG 129: 9 mei 2015 – Monsieur Laballe – Domaine Laballe – 2014

Na ons verblijf in de USA, keren we terug naar Frankrijk. De familie Laudet zit in het hartje van de Bas-Armagnac (de topstreek voor Armagnac) en ze maken naast hoogwaardige distillaten ook lekkere, smaakvolle wijnen. Technische expertise is zeer belangrijk maar ook de specifieke terroir speelt een rol. Uniek voor de regio beschikt Laballe over ijzerhoudende zandbodems (Les Sables Fauves) die voor extra mineraliteit en frisheid zorgen. Hun pure Gros Manseng in droge versie brengt een lichtvoetige (11.5 % vol !) maar toch zeer smaakvolle expressie van de druif. Alsof je in een perfect rijpe, sappige abrikoos bijt !

Gros Manseng en Petit Manseng kennen we vooral uit de Jurançon streek. De droge Jurançon wijnen worden overwegend met Gros Manseng gemaakt hoewel je ook enkele topcuvées met Petit Manseng (meestal op eik) kunt vinden. In zoet gebruikt men de Gros Manseng soms voor de kleinere cuvées maar het serieuze zoete werk is veelal 100% Petit Manseng. Zoals de naam doet vermoeden heeft de Petit Manseng kleine maar zeer intense en geconcentreerde druifjes. De dikke schil laat toe om zeer laat te plukken en zo geleidelijk aan suikers te winnen. Dit geleidelijk indrogingsproces (verlies aan water, toename van de suikerconcentratie) in de wijngaard noemt men ‘passerillage’. Soms plukt men tot midden december ! Nu ja, de suikerconcentratie is één van de pijlers van een uitstekende zoete wijn maar de andere en onmisbare pijler is het gehalte aan mooie natuurlijke zuren die voor evenwichtig en spanning zorgt. En dat is nu juist de sterkte van de Petit Manseng (en ook de Gros Manseng) : een combinatie van weelderig zoet met enorm levendige zuren. Kleine opbrengsten betekent ook duurdere prijzen en als je betaalbare wijnen wil maken dan is het aangewezen om de Gros Manseng te gebruiken die op een iets bescheidener niveau toch ook dat typische zoete fruit (abrikoos, ananas,…) en spannende zuren laat schitteren. Daarom koos men in de Gascogne streek om de iets neutralere druiven zoals Colombard en Ugni Blanc aan te vullen met de expressieve Gros Manseng. Gascogne is de streek van de Armagnac en de meeste wijngaarden dienden dan ook om de alambiek (distilleertoestel) te voeden. Hoge opbrengsten en een neutrale basiswijn was voldoende. Toen de markt van de Armagnac geleidelijk aan achteruit ging begon men de wijnbouw meer aandacht te geven. Door een goede technische beheersing kon men grote hoeveelheden correcte, frisse en vooral goedkope witte wijnen maken. Geleidelijk aan probeert men het niveau op te krikken en duiken ook druiven zoals Sauvignon en Chardonnay op om de Colombard en Ugni Blanc aan te vullen. Maar waarom Sauvignon gebruiken die je overal ter wereld kan vinden als je een goede, expressieve, lokale druif hebt zoals Gros Manseng die voor frisse citrustoetsen, knisperende zuren en sappig fruit kan zorgen ?

Deze wijn is te koop bij Portovino – Ringbaan 32 – 9991 Maldegem – http://www.portovino.be – info@portovino.be –  050/71.87.57

Kostprijs: € 6,90 incl. BTW (kopen en drinken)

laballe

DAG 128: 8 mei 2015 – Santa Cruz Mountain – Ridge Vineyards – 2007

Memories,… door deze blog heb ik al heel wat mooie wijnherinneringen mogen beleven. Ik herinner me nog goed dat Ridge samen met Joseph Phelps en Philip Togni mijn favoriete drieluik was uit Amerika ten tijde van Hof van Cleve. We serveerden toen 1994, een absoluut topmillésime voor USA. En hier is Ridge terug, na al die jaren…

Ridge wijnen behoren jaar in jaar uit tot de absolute Californische top en laten nooit steken vallen. Lang voordat het in Californië mode werd werkte Paul Draper al met “Vineyard designated” wijnen (terroirwijnen), met “wild yeasts” (natuurlijke gistsoorten) en met “low tech” wijnen (natuurlijk, weinig behandeld, ongefilterd,…). Deze vriendelijke, bescheiden man genoot een filosofie en geen oenologie opleiding. Toch wordt hij door velen gezien als één van de grootste wijnmakers ter wereld. Hij zag ook al vroeg in dat Zinfandel een nobele druif is mits je een goede terroir kiest en liefst met oude wijnstokken. Zowel Geyserville als Lyttons Springs behoren tot de absolute top in Zinfandel. Paul Draper kiest altijd voor een ‘blend’ van Zinfandel met kleinere hoeveelheden Petite Sirah, Carignan, Grenache, … De pioniers meer dan 100 jaar geleden kenden dit recept al voor een grotere complexiteit en de druiven werden meestel samen aangeplant (‘field blend’). Ongetwijfeld heeft de recente “Judgment of Paris tasting” veel media-aandacht opgeleverd. Deze beruchte degustatie van 30 jaar geleden werd onlangs overgedaan met een op zijn minst verrassend resultaat. In 1976 organiseerde Steven Spurrier een degustatie in Parijs waar enkele Californische top Cabernets en Chardonnays tegen topwijnen uit Bordeaux en Bourgogne werden geproefd (blind natuurlijk). De overwegend Franse proevers verkozen bijna unaniem de Californische wijnen en dat sloeg toen in als een bom. Nu ben ik zelf uiterst sceptisch tegenover zulke vergelijkende proeverijen. Naast het gekende ‘appelen en peren’ argument kan je een jaar kiezen die bvb sterk was in Californië en minder in Bordeaux of vice versa. Ook zou je misschien een staalkaart moeten nemen van 100 wijnen en niet tien of twintig. De meest geciteerde kritiek van Franse of Europese kenners was dat een degustatie van jonge wijnen de rijpere en lieflijkere Californische wijnen bevoordeelt en dat na een lange veroudering de echte waarheid wel zou bovenkomen. Maar o wee voor de Fransen, wat bleek nu bij zowel het Amerikaanse als het Europese proefpanel : de beste Californische Cabernets verouderden uitstekend en de grote winnaar was de Monte Bello 1970 ! Een leuke opdoffer voor het Franse chauvinisme maar wat kunnen we hieruit nu besluiten? In alle eerlijkheid moeten we bekennen dat het bewaarpotentieel van de meeste klassewijnen uit Bordeaux groter blijft dan dat van de Californische Cabernets. Een aantal topwijnen in Californië kan echter prachtig verouderen en géén enkele heeft een betere ‘track record’ dan Monte Bello. De volgende vraag is of Monte Bello wel een typisch voorbeeld is van Californië of eerder een uitzonderlijk buitenbeentje? Monte Bello mag je eigenlijk een uitgesproken vertegenwoordiger noemen van een kleine (tegen)stroom binnen de Californische wijnen die streeft naar een bescheiden rijpheid van de druiven, frisheid qua zuren en een grote elegantie en complexiteit van smaak. Dit kan natuurlijk alleen in een koeler klimaat. De ‘Monte Bello ridge’ ligt in de Santa Cruz Mountains op een hoogte van 400-600 meter. De druiven worden met veel inspanning mooi rijp maar nooit overrijp. De Cabernets variëren tussen de 12,5 en de 13,5 van alcohol. De inbreng van Merlot is, net zoals in de Médoc, géén luxe maar noodzakelijk om de stevige structuur van de Cabernet Sauvignon te temmen. De beste loten gaan in de Monte Bello en de rest gaat naar de ‘tweede wijn’ ; de ‘Santa Cruz Mountains’ (uitstekende prijs/kwaliteit !). Deze tweede wijn van de Monte Bello wijngaarden heeft meer karakter en frisheid dan een hele reeks cultwijnen uit Napa Valley en heeft ook meer smakelijkheid en zachtheid dan vele Grand Cru Classés uit de Médoc.

Deze wijn is te koop bij Portovino – Ringbaan 32 – 9991 Maldegem – http://www.portovino.be – info@portovino.be –  050/71.87.57

Kostprijs: € 35,00 incl. BTW (Ik daag de Lynch-Bages, Montrose, Ducru-Beaucaillou, … uit voor een confrontatie.)

ridge

foto: © titus simoens

DAG 127: 7 mei 2015 – Old Vine Zinfandel – Bedrock – 2013

Morgan Twain Peterson, zoon van Joel Peterson (Ravenswood), die blijkbaar zijn eerste wijn maakte toen hij vijf (!) was, dacht eerst aan de familieroeping te ontsnappen door geschiedenis te studeren maar een zware opflakkering van de wijnmicrobe kreeg hem in de greep en hij keerde ijlings terug naar Californië. Maar wel om op kleine schaal, met eigen handen, wijn te maken. Door te werken met de familiale Bedrock wijngaard groeide zijn passie voor oude wijngaarden en vooral voor de zogenaamde ‘mixed blacks’ die je daar aantreft. De pioniers meer dan 100 geleden plantten zelden een wijngaard met alleen Zinfandel. In die oude wijngaarden vind je bvb overwegend Zinfandel maar ook Petite Sirah, Carignan en dan een gemengde aanplant met veel verschillende, vaak obscure druivensoorten. In de Bedrock Vineyard (geplant in 1888) alleen al staan meer dan 20 druivensoorten (Zinfandel, Petite Syrah, Carignan, Mourvèdre, Syrah, Merlot, Cabernet Sauvignon, Tempranillo, Alicante Bouschet, Peloursin, Trousseau, Grand Noir de la Calmette,…) Die ‘mixed blacks’ (soms zitten er ook enkele witte druivensoorten tussen) vinifiëert hij graag samen (een zogenaamde ‘field blend’) om tot een bijzondere complexiteit te komen. Morgan Twain Peterson streeft als bezieler van de http://www.historicvineyardsociety.org trouwens naar een erkenning en bescherming van dit unieke erfgoed in Californië .

Deze Zinfandel Old Vine van Bedrock moet niet onderdoen voor de ‘single vineyard’ wijnen van andere Zinfandel specialisten. De verklaring moet niet ver gezocht worden : al de componenten komen van wonderbaarlijke oude wijngaarden en je zou het een ‘multi – single vineyard’ kunnen noemen. Het leeuwendeel komt van meer dan 100 jaar oude wijnstokken ! Jon Bonné, de auteur van het recent verschenen ‘The New California Wine’ die de nieuwe lichting van originele en elegante Californische wijnen beschrijft, twitterde onlangs enthousiast over deze wijn :”all the best qualities of Zinfandel in one bottle”. Inderdaad, maar na het proeven van explosief fruit, schitterende zuren en een spetterende finale bleef één woord nog luider knallen : FIREWORKS !!

Deze wijn is een blend van héél oude wijnstokken (80 jaar en meer) : Bedrock Vineyard, Casa Santinamaria, Monte Rosso, Stellwagen, Los Chamizal, Scatena, Nervo, Sodini, Pagani, …. Opbrengsten 20-30 hl/ha. Alle druiven werden manueel geplukt, volledig ontsteeld, ondergingen 2 tot 3 weken macération met dagelijkse overpompingen, fermentatie met wilde gisten en een lagering gedurende 12 maand op Franse barriques (12% nieuwe). Filtering werd niet toegepast.

De kleur van deze wijn is diep robijnrood, intens gekleurd en een mooie, doch niet te kleverige viscositeit. Het boeket is naar zinfandel-normen bescheiden en elegant. Het fruit is niet gekookt of gedroogd maar we ruiken hier fris geoogste bosbessen, bramen en cassis. Het gebrande van Zuid-Italiaanse primitivo is hier niet terug te vinden. Primitivo is trouwens hetzelfde als zinfandel. Wat deze wijn wel typeert zijn de bosgeuren in de vroege herfst. Nog geen champignons of truffel maar kruidige sous-bois toetsen. In de smaak wordt de toon gezet door aciditeit. De tannines zijn bijzonder elegant en het mollige houdt over de ganse lijn stand. Een topfles!

Deze wijn is te koop bij Portovino – Ringbaan 32 – 9991 Maldegem – http://www.portovino.be – info@portovino.be –  050/71.87.57

Kostprijs: € 24,90 incl. BTW (Fireworks zoals eerder vermeld)

IMG_1354

DAG 126: 6 mei 2015 – Mourvèdre ‘Ancient Vines’ – Cline Vineyards – 2012

Mourvèdre in Amerika… Voor mijzelf is het een druif die we frequent zien in de Rhône en Languedoc, maar in het bijzonder in Bandol. Ik ga nooit die ene dag vergeten dat ik 2 wijnen uit Bandol naast elkaar kon proeven van het millésime 1990. De ene van Château de Pibarnon, de andere van Domaine Tempier. Dit was voor mezelf, nu ik er aan terugdenk, één van de mooiste ervaringen uit m’n carrière. Nochtans zijn deze wijnen bij ons niet zo gekend. Ik beloof om dit jaar nog eens een heerlijke Bandol te beschrijven. Enfin…

In de Contra Costa County aan de baai van San Francisco vinden we ook zo een zanderige bodem. Twintig meter diep niets anders dan zand. Het lijkt wel alsof de wijnranken op een strand geplant werden. Waarom de pioniers meer dan 100 jaar geleden deze onvruchtbare plek kozen om Zinfandel, Mourvèdre en Carignan te planten is een mysterie. Hun afstammelingen zijn alvast een stuk rationeler : de overblijvende wijngaarden worden één per één opgeslorpt door bouwprojecten en industrieterreinen. Oude Zinfandel en Carignan vind je ook in Sonoma Valley maar bijna alle superoude Mourvèdre zit geconcentreerd in de Contra Costa County. In Hof van Cleve hadden we een Mataro (synoniem voor Mourvèdre) van Ridge Vineyards waar nog van gesproken wordt… Jammer genoeg besloten de eigenaars van de wijngaarden, de familie Cline, om de druiven voor zich te houden en niet langer te verkopen aan Ridge. Wie weet krijgen we nu een ‘déjà vu’ (of ‘dejà bu’ ?) gevoel. De Cline familie houdt vast aan de oude wijngaarden in de Contra Costa County die een erfenis zijn van de vader van de moeder van Fred Cline : Valeriano Jacuzzi (van jawel, de bubbelbaden !). De kelder ligt ondertussen wel in de veel mooiere Carneros regio (Sonoma).

De kleur is diep kersrood met een licht paarse rand. We hebben hier stevige traanvorming aan het glas, omwille van zijn 15% alcohol. De geur is weelderig, vol fruitig, floraal en heeft zoete chocoladetoetsen. Hoewel de alcohol aanwezig is ruik je en proef je deze niet. Het alcoholevenwicht streeft naar de perfectie. De smaak zet ‘zoet’ aan, al hoor en zeg ik dat niet graag. De aciditeit heeft het lastig om mee te kunnen met deze molligheid. Het is een wijn die liefhebbers van kracht en rondborstigheid zal bekoren. Favorieten van elegantie blijven op hun honger zitten. Serveren met een tophamburger of een goede steak tartare met lekkere pickles (voor de aciditeit) zie ik wel zitten!

Deze wijn is te koop bij Portovino – Ringbaan 32 – 9991 Maldegem – http://www.portovino.be – info@portovino.be –  050/71.87.57

Kostprijs: € 12,90 incl. BTW (letterlijk een dik glas wijn voor z’n prijs)

IMG_1353

DAG 125: 5 mei 2015 – Ojai Red – Ojai Vineyards – NV

Vorige vrijdag is PASS van start gegaan. Ondertussen heeft u hiervan ongetwijfeld gehoord, gelezen of iets van gezien in de media. Het is echt de moeite. Mijn oprechte felicitaties aan Jan Hoet Jr. en Kris Martin voor de organisatie en het cureren van de gepresenteerde werken. Ik mocht deze week ook kennis maken met Liam Everett, een bijzonder kunstenaar uit San Fransisco met Ierse roots die ook een topwerk heeft afgeleverd voor de tentoonstelling. Een zeer aimabel man met fantastische kunstwerken. Daarom wordt deze week – In Honour of Liam – een Amerikaanse week bij 365dagenwijn.be.

Het is uiterst boeiend om te zien hoe in de ‘Nieuwe Wereld’ bepaalde regio’s, waar misschien 30 jaar geleden geen enkele wijnstok stond, zich geleidelijk aan ontplooien tot topgebieden voor een specifieke druivensoort. In Californië spreekt tot nu toe vooral de ‘North Coast’ tot de verbeelding, met befaamde gebieden zoals Napa en Sonoma. Meer naar het zuiden toe, tussen San Francisco en Los Angeles, ligt de ‘Central Coast’. De kleine wijnbouwzones die dicht bij de oceaan liggen zijn verrassend koel. Zo rijpt de Cabernet Sauvignon er moeilijk, terwijl dat in Napa of Sonoma probleemloos lukt. De wijnbouwers kozen dan ook vooral voor Pinot Noir en Chardonnay die perfect gedijen in een koeler klimaat. Men kwam er echter snel achter dat, mits minder vruchtbare terroirs en kleine opbrengsten, zelfs Rhônesoorten zoals Syrah en Grenache schitterende resultaten kunnen geven in een koelere, meer gereserveerde stijl. Door ervaring, door ‘trial and error’, begint men geleidelijk aan de terroirs van de regio in kaart te brengen en ontstaan er dan ook steeds kleinere AVA’s (American Viticultural Area : de Californische AOC’s). Santa Rita Hills is zo een nieuw wijngebiedje met een koel microklimaat, glooiende heuvels en arme gronden. Zowal Chardonnay, Pinot Noir als Syrah doen het hier uitstekend. De Melville wijngaard zorgt voor een gestructureerde, precieze, frisse en diepgaande Syrah expressie die eerder aanleunt bij de noordelijke Rhône. Roll Ranch en Thompson bieden een warmere, rijpere Syrah stijl die in de handen van Adam Tolmach toch complex en intrigerend blijft.

Adam Tolmach van Ojai steekt niet weg dat zijn Ojai Red een assemblage is van zowel verschillende druiven als verschillende jaren. Toch gaat het hier allerminst om een ultieme recyclage van onverkochte loten wijn uit zijn kelder. Voor Adam bekent ongefilterd echt helemaal ongefilterd en bij de botteling blijft nog een genereuze dosis wijn (en droesem) achter op de bodem van de vaten. Al die ‘restjes’ van prachtige Pinot Noir en Syrah wijnen (plus een klein beetje Grenache) gaan dan in een grote inox kuip waar de droesem traag kan neerslaan en opnieuw een natuurlijk decanteerproces plaats grijpt. Het resultaat van deze mysterieuze blend van nobele druiven en terroirs is de Ojai Red. Op papier lijkt een assemblage van Pinot Noir en Syrah niet zo interessant maar in het glas zorgt dat voor een boeiende en intrigerende wijn. Collega’s van Adam Tolmach zouden hiervoor een leuk etiket ontwerpen en een originele naam verzinnen maar Adam heeft niet veel kaas gegeten van marketing. Van mooie wijnen maken daarentegen ….

De kleur van deze Ojai Red is intens kersrood, hij is licht doorschijnend en traant stevig. Deze viscositeit dankt hij aan zijn 14,5% alcohol. De geur is bijzonder complex. Een korf vol zwarte bessen, een berg aan specerijen zoals kruidnagel, jeneverbes, zwarte peper en toch dat typerend dierlijk Bourgondische ‘pinot-putje’. In een blindproef raak je het noorden kwijt, toch heeft hij duidelijk van alle drie cépages iets. Maar wie denkt eraan dat er ook maar iemand deze drie druiven bij elkaar zou vinifiëren. De smaak kent een mollige start, er zijn mooie en edele tannines, de zuren zijn present en de afdronk is geweldig. Het is zeker niet de meest verfijnde wijn maar wel één die Vlaamse stoverij, ossenstaart of een goed stuk rood vlees (en dan heb ik het niet over rundsvlees van het wit-blauw ras, maar wel écht lekker vlees) aankan.

Deze wijn is te koop bij Portovino – Ringbaan 32 – 9991 Maldegem – http://www.portovino.be – info@portovino.be –  050/71.87.57

Kostprijs: € 16,90 incl. BTW (geen eurocent te veel)

IMG_1352

DAG 124: 4 mei 2015 – Raisins gaulois – Marcel Lapierre – 2014

Een wijn die ik enkele jaren geleden nog gekocht heb in BIB’s van 5 liter. Echte ‘jus de raisins’ als dorstlesser in de zomer, en dat gemaakt van één van de pioniers van natuurlijke wijnbouw, Marcel Lapierre.

De Beaujolais streek heeft sterk te lijden onder het imago van de Beaujolais Nouveau. Heel jammer want onder de ‘cru’s’ kun je prachtige wijnen vinden die sappig fruit,verteerbaarheid en drinkbaarheid combineren met kracht, intensiteit en complexiteit. Een volle, rijke wijn waarvan je evenwel zin hebt om in één teug de hele fles leeg te drinken; zo lekker smaakt dat. Die uitzonderlijke smakelijkheid komt vooral naar boven bij wijnen die zeer natuurlijk en authentiek blijven. Het toonbeeld van eerlijke, natuurgetrouwe wijn zijn zeker deze van Lapierre. Binnen Frankrijk kent deze wijn een soort cultstatus bij de aanhangers van ‘le vin naturel’. Een biodynamische cultuur in de wijngaard, gebruik van autochtone gistsoorten, weinig of geen sulfiet waarbij alles is gericht op natuurzuiver fruit. De schitterende terroir van heel arme granietgrond zorgt voor beperkte opbrengsten. Weinig wijnen schenken zoveel puur drinkplezier als een Beaujolais van topkwaliteit. Schuif alle vooroordelen opzij en laat uw neus en smaakpapillen genieten van dit festijn! De wijngaard bestaat uit biologisch/biodynamisch wijnstokken van gemiddeld 45 jaar oud, en staan op ´sol de roche pourrie’ of granite décomposé.

Deze wijn is complexloos en smaakt bij terrines, charcuterie, gevogelte, wit vlees en vegetarische schotels.

5 mei

DAG 123: 3 mei 2015 – Botonero – Mamete Prevostini – 2013

Meer dan 70 jaar geleden begon het verhaal van het Italiaanse wijnhuis Mamete Prevostini. Het heeft nauwe banden met het gebied de Valtellina. Sinds tijden is het een belangrijk knooppunt van Zwitserland, Italië en van Noord-Europa. De wegen werden eeuwenlang door volkeren en beschavingen gebruikt en zijn herkenbaar door tradities, cultuur en lokale producten. De traditie van de wijnproductie in het Valtellinagebied is gericht op de Nebbiolo-druif. Dit zijn de echte sterren van Mamete Prevostini. In iedere wijn van het Valtellinagebied verteld deze druif met haar elegantie, finesse en kracht de ware geschiedenis van de grote wijnen van Mamete Prevostini, een wijnhuis dat garant staat voor een paar heerlijke wijnen om te toasten met een vriend, als begeleider van een heerlijke maaltijd of voor de verfijnde cultuur van het drinken en genieten van een goed glas wijn.

Mooi en fris rood fruit, licht aardse toetsen en jeneverbes geven de aanzet in de neus. De smaak is zacht, fris en toch vol karakter. Dit is een wijn die geliefd kan zijn bij zowel de liefhebber van elegantie alsook bij de favorieten van krachtpatsers.

3 mei

DAG 122: 2 mei 2015 – Condrieu ‘Deponcins’ – François Villard – 2009

François Villard heeft in totaal 26 hectare wijngaard verdeeld over 5 appellaties. Het hoofdaanddeel van de stokken staan op grondgebied van Saint-Joseph, maar de 5,5 hectare Condrieu hebben hem op de wereldwijnkaart gezet onder de categorie ‘topwijnbouwer’. Van restaurantuitbater tot ziekenhuisdirecteur en van sommelier tot wijnbouwer. Dit is zowat het parcours dat François heeft afgelegd. Zijn enthousiasme voor wijn was zo groot, dat hij zijn échte werk even vergat en zo bij verschillende werkgevers aan de deur werd gezet. Nochtans kreeg hij de wijnmicrobe niet met de paplepel mee, want thuis werd er geen wijn gedronken. François is gedreven, neemt geen blad voor de mond en houdt van extremen in zijn vinificatietechnieken.

De wijngaarden van Condrieu liggen op 3 verschillende terroirs. ‘Poncin’, een wijngaard op graniet met mica geeft mineraliteit aan de wijn. ‘Verlieux’ bestaat ook uit graniet maar met quartz vermengd en dit geeft een bloemig aroma aan de wijn en tenslotte ‘Le Grand Val’ mixt graniet met quartz en loess. Deze samenstelling zorgt voor structuur en bewaarpotentieel. Voor zijn Saint-Joseph gebruikt François druiven uit twee gemeenten. Limony en St-Pierre-de-Boeuf beiden op een grond van ontbonden graniet met zand.

Zoals ieder respectabel wijnbouwer, wordt de oogst ook hier manueel binnen gehaald. François kiest ervoor om de pluk in drie keer te doen. Daar hij ook telkens een percentage druiven (enkel viognier) wil gebruiken die werden aangetast door botrytis moet de oogst uitermate secuur gebeuren. Naast het hard labeur in de wijngaard, wordt er ook fel gezwoegd in de wijnkelder. François zou verloren zijn zonder eik. Hij heeft geen enkel referentiekader om te werken zonder eik. Zowel de gisting als de lagering gebeurd in eiken vaten. Concentratie staat bovenaan zijn wijnvocabularium. Dit wordt bekomen door enerzijds lage rendementen en anderzijds vinificatie. Zo moeten de lies bijna onophoudelijk omgeroerd worden zodat deze het houtgebruik kunnen absorberen en doen versmelten tot een evenwichtige, doch geconcentreerde wijn.

Men zegt soms dat viognier een druif is die niet of moeilijk kan verouderen. Bij deze is het dus bewezen, moeilijk gaat ook. Natuurlijk speelt het veelal misbruikte woord ‘terroir’ hier een grote rol. Over terroir later meer. In Condrieu is de viognierdruif pur sang, bedwelmend geurig, aromatisch expressief  en vaak zo krachtig dat het gevaar van verstikking dichtbij ligt. Helaas is Condrieu vaak overdone omdat de wijnmaker het evenwicht niet weet te vinden met dit overdonderende materiaal. Vaak domineert alcohol, zijn ze log en wordt er te zwaar getoast eikenfust gebruikt, terwijl juist het terroir van Condrieu een schitterend evenwicht kan bieden aan al dat weelderige parfum, zodat geurigheid gevleugeld blijft. Dankzij frisheid krijgen finesse en subtiliteit ruimte voor expressie in een rijkelijk voloptueus, sensueel maar transparant geheel.

Die frisheid ontstaat op een natuurlijke manier uit mineraliteit en dus juiste wijngaardbehandeling. Daarbij is nodig een wijnmaker die de kunst verstaat. Francois Villard is een natuurtalent, zijn wijnen hebben onweerstaanbare sensatie, gevleugelde wijn! Dit geeft ruime mogelijkheden voor een spannende dialoog met het gerecht.

2 mei

DAG 121: 1 mei 2015 – Riesling ‘Königsbacher Ölberg’ – A. Christmann – 2011

1 Mei, de comeback van 365dagenwijn.be en meteen beginnen in schoonheid. Schoonheid op wijngebied alsook cultureel. Vandaag begint in de Vlaamse Ardennen een kunstroute over 4 dorpen (Mullem – Huise – Wannegem – Lede) die over een fiets- of wandeltraject loopt van 10 kilometer. Een 40-tal kunstenaars stellen tentoon in kerken, kapelletjes, akkers, ergens te velde, in restaurants,… Initiatiefnemer is Kris Martin en curator van dienst is Jan Hoet Jr.

‘Pass’, want zo heet dit project, is te bezoeken op zaterdag en zondag en op feestdagen tot en met 5 juli. Alle info is te vinden op www.passs.be

Terug naar de wijn van de dag. En wat voor één! Lang geleden dat ik zo iets lekker heb gedronken…  Zeker al iets meer dan een maand 😉

In hartje Pfalz worden uitgesproken en krachtige Rieslings gemaakt met een haast barokke tint. Steffen Christmann is niet alleen een begenadigd wijnbouwer, hij is eveneens voorzitter van VDP Duitsland. Zijn biodynamische werkwijze heeft ertoe geleid nog meer diepgang en complexiteit in zijn Rieslings te brengen. Wij kunnen alleen maar onderstrepen dat hier één van de mooiste Rieslingcollecties van Duitsland wordt gemaakt. Indrukwekkend van basis tot top. Dit is Christmann op het allerhoogste niveau. De Pfalz geniet sowieso al van bijzondere klimatologische omstandigheden. Door de beschermende heuvels in het westen is de Pfalz niet alleen warm (met een jaartemperatuur die aan Toscane doet denken), maar ook vrij droog. Het is hier dat de krachtigste droge Rieslings uit Duitsland vandaan komen. Hier en daar vind je zelfs oud vulkanische bodems die de wijn extra punch meegeeft.

De wijngaard “IDIG” is één van de vroegrijpste wijngaarden van Duitsland. Door de gunstige ligging als een soort amfitheater rijpen de druiven optimaal. De Ölberg ligt er eigenlijk net naast, en geniet van quasi dezelfde gunstige omstandigheden. Ook dit is al een indrukwekkend glas Riesling. Breed, enorme diepgang en kracht. Ölberg is sinds jaargang 2012 een geklasseerde erste Lage wijngaard (Premier Cru), dus deze 2011 was nog geen Erste Lage…

Deze fles Christmann, mijn laatste van drie, proeft grandioos. Nogmaals een bewijs dat je met riesling tijd nodig hebt. Te vroeg dit type wijn drinken is zonde. De kleur is goudgeel op weg naar het strogele. De geur weet van geen ophouden. Van rijp en exotisch naar frisse citrus, over minerale petroleum, naar botanische parfums. Ook de smaak gaat verder in dezelfde lijn. Soms vraag ik me af waarom riesling niet als opperdruif bestempeld wordt.

Iedere wijnliefhebber zou een vakje in zijn kelder of bewaarplaats moeten hebben met een 24-tal flessen om gewoonweg af te blijven. Spaarboekjes brengen op vandaag toch niets op en als je nu een klein assortiment topriesling voor 10 jaar weglegt kan ik u garanderen dat de smaakintrest minstens 100% is.

1mei